لندن – سبأ
یک نویسنده بریتانیایی گفت که آنچه برخی از رژیم‌های اروپایی از لحن تند انتقادی نسبت به "اسرائیل" نشان می‌دهند، تنها یک نمایش است؛ وی توضیح داد که همه اینها با هماهنگی قبلی با "اسرائیل" و آمریکا صورت می‌گیرد، و افزود که لحن جدید در حقیقت دعوتی است از "اسرائیل" برای تکمیل مأموریت نسل‌کشی است.
وی افزود: در حقیقت، نهادهای رسانه‌ای و سیاسی (اروپایی) همچنان با "اسرائیل" و آمریکا در هرگونه انتقاد از نسل‌کشی در غزه هماهنگ هستند، درست همانطور که حمایت از کشتار در آنجا را هماهنگ کردند.
جاناتان کوک، مفسر شناخته‌شده بریتانیایی، اظهار داشت که عملکرد نمایشی نخست‌وزیر بریتانیا در مورد غزه، او را از مسئولیت جنایت در آنجا مبرا نمی‌کند، زیرا مسیر خون غزه مستقیماً به در خانه او می‌رسد.
وی در مقاله‌ای که در وب‌سایت بریتانیایی "میدل ایست آی" منتشر شد، افزود که پایتخت‌های غربی همچنان با "اسرائیل" و ایالات متحده در مورد "انتقاد" خود از نسل‌کشی هماهنگ هستند، درست همانطور که در کشتار هماهنگ بودند.
وی، طبق گزارشی از "القدس العربی"، تأکید کرد که پس از ۱۹ ماه روایت‌های گمراه‌کننده که دولت‌های غربی به مردم خود درباره غزه ارائه دادند، روایتی جدید، هرچند به همان اندازه گمراه‌کننده، در حال ترویج است.
با نزدیک شدن به خط پایان برنامه پاکسازی قومی نسل‌کشی "اسرائیل"، سناریوی غربی غزه با عجله بازنویسی می‌شود. با این حال، این بدون شک همان شبکه دروغ‌هایی است که منافع خودخواهانه غرب را تأمین می‌کند.
به گفته نویسنده، این تلاش به نظر می‌رسد تحت نظارت یک کارگردان پنهان است، زیرا بریتانیا، فرانسه و کانادا، متحدان اصلی ایالات متحده، این هفته در یک هم‌صدایی از محکومیت "اسرائیل" منفجر شدند.
این کشورها برنامه‌های "اسرائیل" برای تخریب آنچه از غزه باقی مانده است را "نامتناسب" توصیف کردند، در حالی که تشدید گرسنگی دادن بیش از دو میلیون غیرنظامی فلسطینی توسط "اسرائیل" در طول ماه‌ها، "غیرقابل تحمل" بود.
این تغییر در لحن، همانطور که نویسنده در مقاله دیگری در هفته گذشته اشاره کرد، با لحنی جدید و سخت‌تر علیه "اسرائیل" از سوی رسانه‌های غربی همراه بود.
کوک گفت که نهاد رسانه‌ای ابتدا باید لحن خود را تغییر می‌داد، تا جریان ناگهانی نگرانی اخلاقی و سیاسی در مورد رنج غزه از سوی نخست‌وزیر بریتانیا، کیر استارمر، و رئیس‌جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون، و نخست‌وزیر کانادا، مارک کارنی، پس از بیش از یک سال و نیم بی‌تفاوتی، بسیار غافلگیرکننده یا عجیب به نظر نرسد. این افراد طوری رفتار می‌کنند که گویی بُعد جدیدی در نسل‌کشی "اسرائیل" تغییر کرده است. اما نسل‌کشی حد و مرزی ندارد، بی‌وقفه پیش می‌رود و متوقف نشده است.
"تغییری که از سوی رهبران اروپایی ناگهانی به نظر می‌رسد، بخشی از مدیریت رسانه‌ای و سیاسی صحنه است تا هیچ تباینی در مواضع و اطلاعات بین مردم آنها وجود نداشته باشد."
یک مقام ارشد "اسرائیلی" این موضوع را به روزنامه عبری "هاآرتص" اذعان کرد و در اشاره به تغییر ناگهانی لحن گفت: "24 ساعت گذشته بخشی از یک کمین برنامه‌ریزی شده بود که ما از آن مطلع بودیم. این سلسله‌ای از اقدامات هماهنگ شده قبل از نشست اتحادیه اروپا در بروکسل بود، و به لطف تلاش‌های مشترک سفرای ما و وزیر امور خارجه ما، توانستیم نتیجه را تعدیل کنیم."
کوک اظهار داشت: "این غرولند چیزی جز یک نمایش دیگر نیست، که تفاوت چندانی با ترکیب قبلی سکوت و صحبت از "حق اسرائیل در دفاع از خود" ندارد. و هدف آن همان است: کسب زمان برای "اسرائیل" تا "مأموریت را به پایان برساند" – یعنی تکمیل نسل‌کشی و پاکسازی قومی غزه است."
وی افزود: غرب همچنان "بحث‌های" دروغین، ساخته و پرداخته تخیل "اسرائیل"، را در مورد اینکه آیا حماس کمک‌ها را می‌دزدد، و چه چیزی کمک کافی محسوب می‌شود و چگونه باید توزیع شود، ترویج می‌کند. هدف از تمام این هیاهو، منحرف کردن توجه از جنایت واقعی "اسرائیل" است که همان ارتکاب نسل‌کشی از طریق کشتار مردم، با حمایت غرب است.
با اتمام ذخایر غذایی، تام فلچر، مقام سازمان ملل، به بی‌بی‌سی گفت که 14000 کودک ظرف 48 ساعت خواهند مرد اگر کمک‌ها و غذا به آنها نرسد. وی به تصمیم بنیامین نتانیاهو در روز دوشنبه برای اجازه دادن به حداقل کمک‌ها اشاره کرد، جایی که کامیون‌ها، با کمتر از یک پنجم نیاز نوار غزه، وارد غزه آسیب‌دیده شدند، و هیچ چیز از آنها به نیازمندان آنجا نرسید.
نتانیاهو در برابر افکار عمومی "اسرائیل" که اکثریت آن از گرسنگی دادن غزه حمایت می‌کنند، واضح بود که این کار را به دلیل انسانیت انجام نمی‌دهد، بلکه یک تمرین روابط عمومی و برای راضی کردن دوستان در جهان و به ویژه کسانی که به شدت از "اسرائیل" در کنگره حمایت می‌کنند، است. "آنها به ما گفتند که تمام کمک‌ها، سلاح‌ها، حمایت‌ها و حفاظت‌ها را در شورای امنیت سازمان ملل ارائه می‌دهند، اما نمی‌توانند از تصاویر گرسنگی جمعی حمایت کنند."
کوک می‌گوید که افکار عمومی این تخریب سیستماتیک را در طول 19 ماه گذشته مشاهده کرده است، زیرا "اسرائیل" هر آنچه برای بقای ساکنان غزه ضروری بود را از بین برده است: خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها، نانوایی‌ها، شبکه‌های آب و آشپزخانه‌های عمومی آنهاست.
و یک نظرسنجی از برجسته‌ترین کارشناسان نسل‌کشی در جهان، که هفته گذشته توسط روزنامه هلندی "ان آر سی" منتشر شد، نشان داد که همگان به طور قاطع بر این باورند که "اسرائیل" در غزه مرتکب نسل‌کشی می‌شود. و اکثر آنها معتقدند که نسل‌کشی به مراحل پایانی خود رسیده است.
کوک اشاره کرد که دیوید لامی، وزیر امور خارجه بریتانیا، در حال و هوای محکوم کردن نسل‌کشی بود، با این حال در دست دادن با نتانیاهو و گرفتن عکس با او تردید نکرد.
یک مقام ارشد اروپایی مطلع از گفتگوهای بین رئیس‌جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون و نخست‌وزیر بریتانیا، کیر استارمر و مارک کارنی، نخست‌وزیر کانادا، به "بی‌بی‌سی" گفت که لحن جدید آنها "احساس واقعی از خشم سیاسی فزاینده نسبت به وضعیت انسانی، و عبور از خطوط قرمز، و اقدامات این دولت اسرائیل که به نظر می‌رسد از مجازات فرار می‌کند" را منعکس می‌کند. و این به ما یادآوری می‌کند که تا کنون، پایتخت‌های غربی از تمامی خطوط قرمز دیگری که "اسرائیل" از آنها عبور کرده بود، راضی بودند، از جمله تخریب بیشتر خانه‌های غزه و تخریب بیمارستان‌های غزه و سایر زیرساخت‌های اساسی انسانی و محبوس کردن غیرنظامیان فلسطینی در مناطق "امن" برای بمباران آنها در آنجا و کشتار و مثله کردن ده‌ها هزار کودک و گرسنگی دادن واقعی بیش از دو میلیون نفر.
و با وجود تهدیدات صادر شده از سوی رهبرانی مانند امانوئل ماکرون، مارک کارنی و کیر استارمر مبنی بر اتخاذ اقدامات "قاطع" علیه "اسرائیل"، اما تجارب قبلی محدودیت تحرکات اروپایی در این راستا را تأیید می‌کند. زیرا اتحادیه اروپا، که همواره مواضعش در مورد مجازات "اسرائیل" دچار اختلاف بوده است، فراتر از الزام مصرف‌کنندگان به تمایز محصولات شهرک‌ها از محصولات تولید شده در داخل "اسرائیل" نرفته است – همانطور که در حکم دادگاه عدالت اروپا در سال 2019 رخ داد.
و با وجود اینکه شهرک‌ها طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی هستند، ایده ممنوعیت محصولات آنها، چه رسد به اعمال "تحریم‌های هدفمند" علیه "اسرائیل"، بر روی میز اتحادیه اروپا یا بریتانیا مطرح نشده است. بلکه برعکس، حامیان تحریم "اسرائیل" به "یهودستیزی" متهم شدند و اعتبار آنها در محافل رسمی خدشه‌دار شد.
نویسنده بریتانیایی جاناتان کوک معتقد است که رهبران غربی، و همراه با آنها رسانه‌های جریان اصلی، به گمراه کردن افکار عمومی ادامه می‌دهند، همانطور که در طول ۱۹ ماه گذشته انجام داده‌اند. زیرا در حالی که کشتارها علیه فلسطینیان در غزه ادامه دارد، "اسرائیل" در مسابقه آواز یوروویژن شرکت می‌کند و در جایگاه دوم قرار می‌گیرد، با نادیده گرفتن خشم مردمی اروپا است.
کوک می‌پرسد: اگر رهبران غربی از اعمال حتی یک مجازات نمادین علیه "اسرائیل" ناتوان هستند، چگونه می‌توان انتظار داشت که اقدامات اساسی علیه آن انجام دهند؟
وی می‌افزاید که اگر غرب در رویارویی با نقض‌های اسرائیل جدی بود، اقدامات مشابهی را که علیه روسیه به دلیل حمله به اوکراین اعمال شده است، اتخاذ می‌کرد. زیرا آخرین بسته تحریم‌ها علیه مسکو – که این هفته اعلام شد – شامل نهادهایی بود که از تلاش نظامی روسیه و صادرات انرژی حمایت می‌کنند، علاوه بر تحریم نفتی و تحریم‌های اقتصادی موجود. در حالی که هیچ اقدام مشابهی، حتی به صورت نمادین، در قبال "اسرائیل" پیشنهاد نمی‌شود.
کوک اشاره می‌کند که بریتانیا و اروپا می‌توانستند صادرات تسلیحات به اسرائیل را متوقف کنند، تسلیحاتی که امروز برای کشتار کودکان فلسطینی استفاده می‌شود. زیرا در سپتامبر گذشته، استارمر وعده کاهش 8 درصدی فروش تسلیحات به اسرائیل را داد، اما دولت او در طول سه ماه بعدی، مقادیری سلاح ارسال کرد که از آنچه حزب محافظه‌کار بین سال‌های 2020 تا 2023 ارسال کرده بود، فراتر رفت.
بریتانیا فراتر از این می‌رود، زیرا هواپیماهای شناسایی خود را برای جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی بر فراز غزه به نمایندگی از "اسرائیل" به کار می‌گیرد. اطلاعات ردیابی پرواز این هفته نشان داد که یک هواپیمای ترابری نظامی از پایگاه بریتانیا در قبرس به تل‌آویو ارسال شده و پس از آن یک پرواز هواپیمای جاسوسی بر فراز غزه صورت گرفته است.
نویسنده معتقد است که حداقل کاری که بریتانیا می‌توانست انجام دهد، به رسمیت شناختن کشور فلسطین، اعمال تحریم علیه وزرای اسرائیلی، و اعلام آمادگی برای بازداشت بنیامین هو در صورت ورود به خاک خود، در اجرای حکم دیوان کیفری بین‌المللی بود. همچنین می‌تواند از بازگشت شهروندان بریتانیایی که بدون پاسخگویی در خدمت نظامی در غزه شرکت کرده‌اند، جلوگیری کرده و آنها را به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه کند.
این اقدامات، به گفته کوک، دشوار نیستند، بلکه نیازمند اراده سیاسی‌ای هستند که وجود ندارد. زیرا هر آنچه اکنون ارائه می‌شود، چیزی جز کمپین‌هایی برای بهبود وجهه عمومی و زیباسازی چهره "اسرائیل" نیست. زیرا غرب دیگر قادر به پنهان کردن رفتار وحشیانه و استعماری "اسرائیل" نیست، و این رژیم نیز دیگر نمی‌تواند پشت تصویر "قربانی" که دهه‌ها برای آن تبلیغ شده بود، پنهان شود.
کوک تأکید می‌کند که رهبران غربی، و در رأس آنها نتانیاهو، در یک رقص سیاسی آشفته، در تلاش برای بازسازی روایت هستند. ناگهان، نتانیاهو به عنوان "عبورکننده از خطوط قرمز" دیده می‌شود، و فشار برای تغییر مسیر او مطرح می‌شود. اما هدف واقعی، به گفته نویسنده، "کسب زمان برای تکمیل پروژه نسل‌کشی" است.
کوک در پایان می‌گوید که محکوم کردن کشتارها، دامن استارمر و دیگر رهبران غربی را پاک نخواهد کرد، زیرا خون فلسطینیان دستان آنها را آلوده کرده است، و هیچ سخنرانی، هرچند سختگیرانه به نظر برسد، آن را پاک نخواهد کرد.
